top of page
Je bent 50+ en hebt een fijn gezin, leuke gezellige collega’s, patiënten die je graag helpt, maar die aanvallen van buikpijn en diarree bederven je leven en de angst dat de pijn roet in het eten gooit maakt dat je minder makkelijk plannen kunt maken.
Je bent al bij de huisarts en specialist geweest en die hebben van alles zorgvuldig onderzocht. Uiteindelijk konden ze niets vinden en kreeg je te horen dat “je maar met de pijn moet leren leven”.
Dit is vast herkenbaar:
’s Nachts word je wakker, badend van het zweet, met een verschrikkelijke buikpijn. Je wilt blijven liggen, maar het is niet uit te houden. Strompelend overbrug je de afstand van je bed naar het toilet en zak je neer.
Dubbel geklapt zit je je darmen leeg te poepen. Het wordt een beetje zwart voor je ogen en je valt bijna flauw van de pijn en de stank. Kreunend wacht je tot het gevoel een beetje wegtrekt. Als je wilt opstaan om een paracetamol te pakken, merk je dat je nog niet klaar bent. Er komt nóg meer……Steunend laat je je weer op de pot zakken.
Als je helemaal klaar bent en het toilet vol ligt met een ranzige koeienvlaai trek je door. Ugghh!! Bijna moest je ook nog overgeven en wist je niet of je nou met de voor- of de achterkant naar de w.c. moest gaan zitten. Na even bijgekomen te zijn is het dan tijd voor die pijnstiller. Je neemt hem in en gaat op de bank liggen met een kussen op je buik. Je blijft maar jammeren van de pijn en je kunt je draai niet vinden. Je partner slaapt door alles heen en je wilt hem niet wakker maken. Je voelt je verschrikkelijk ellendig en weet niet meer waar je het zoeken moet. Wat doet je buik zeer!!
Hoe moet dat nou als je morgen weer moet werken? Als je er dan nog zo aan toe bent, kun je alleen voorovergebogen rondlopen. Ze zien je aankomen in het ziekenhuis…. Laat staan dat je de patiënten vriendelijk kunt helpen en opgeruimd de dag door kunt komen. Jij kunt alleen je aandacht aan je buik besteden, zo allesoverheersend is die kramp en de pijn. Het zou wat zijn als je een patiënt aan het helpen bent en je plotseling wegrent om naar het toilet te gaan, omdat de pijn niet meer te controleren is? Het is je grootste nachtmerrie.
Eerdere ervaringen
In de jaren dat ik je nu ken heb je me al vaak voorzien van goede tips op het gebied van voeding, gezondheid en mentaal welbevinden. Je kunt goed luisteren maar ook als ik niets zeg zie/voel je hoe het me is.
Wanneer ik even de motivatie niet heb, zorg jij er met jouw enthousiasme voor dat ik me kan herpakken!
- Antje
Bedankt voor je blog over "laaggradige ontsteking", het is een duidelijk verhaal. Ook nog bedank voor de tips die ik van jou krijg over gezond voeding en de uitleg over wat dat voor je lichaam doet. Jouw eenvoudige gezonde recepten stimuleren mij om bewuster te eten.
- Corine
Corinne, als OERsterk collega kan ik altijd bij jou terecht, met jou wijze woorden weet je mij te raken en weer op mijn koers te zetten. Als je iets zoekt in een coach is dat het wel. Je bent professioneel, doortastend en superlief!
- Ilse
Waarom Continu Balans
Alsof dit allemaal nog niet vervelend genoeg is, kan het altijd erger. Op een gegeven moment zul je besluiten dat je liever thuisblijft, zodat je op je eigen toilet je behoefte kunt doen en je ook op ieder moment de mogelijkheid hebt om te gaan. Je schaamt je voor de stank die je verspreid. Je gaat niet meer naar je werk en wordt heel erg onzeker over wat andere mensen van jou vinden. Je vrienden vinden het lastig om te begrijpen hoe deze situatie voor jou is en ze laten het één voor één afweten. Je zult je eenzaam gaan voelen. Je komt ook de deur niet uit om boodschappen te doen. Alles wat je nodig hebt kun je thuis laten bezorgen. Daarbij doe je ook niets om het te verbeteren, dus blijf je helse krampen, buikpijn en vreselijke ontladingen houden.
Je hoeft niet met de pijn te leren leven! Als je de stap wilt zetten om hier wél verandering in aan te brengen, kan ik je helpen. Maak een afspraak voor een telefonische gratis sessie van 30 minuten waarin ik je alvast wat waardevolle tips kan geven.
bottom of page